De feestdagen aan de andere kant van de wereld

Al wachtend op mijn vliegtuig die mij brengt naar mijn volgende bestemming, typ ik nog even snel mijn laatste reisverslag vanuit Australië. Waar was ik gebleven?

Kerst kwam er bijna aan en dus pakte ik het vliegtuig van Cairns naar Melbourne om daar de kerstdagen te vieren met familie. Ik was helemaal gelukkig met een eigen kamer voor vijf nachten lang en een diner met meer vitamine in één maaltijd dan ik de afgelopen weken binnen had gehad, lekker Hollands met gebakken aardappels, worteltjes en een stukje vlees.

Voor de eerste dag had ik meteen de Great Ocean Road tour geboekt, dus de volgende ochtend vroeg op om naar de stad te gaan. De tour was hetzelfde en toch weer totaal anders dan vijf jaar geleden. De kustlijn is prachtig en de wilde rozella's en koala's blijven geweldig om te zien. Als cadeautje kwam er ook nog een koala uit de boom klimmen om rustig de weg over te steken terwijl alle toeristen hysterisch eromheen gilden van vreugde dat dit toch echt gebeurde. Liep hij daar zo pal voor mijn voeten langs. Heel bijzonder. Ik had echter een sunset tour geboekt omdat ik de twelve apostles nu wel met een prachtige zonsondergang wilde bewonderen, maar helaas was het die dag bewolkt en viel er dus weinig te zien. De springende kangaroos door alle wijdse velden op het moment dat de zon net onder is maakte het vervolgens meer dan goed. En ja, voor het eerst in 2,5 maand was het koud! Ik heb staan rillen in mijn lange broek en vest.

Na de Great Ocean Road was het de volgende dag tijd om Ellen te meeten. Na een kop koffie en bijgekletst te hebben was het shopping time in de gigantische h&m die Melbourne kent. En deze had geen Australische prijzen, maar Hollandse. Ja, ik kwam dus met een grote tas aanwinsten thuis en een groot vraagteken boven mijn hoofd hoe dit ooit zou gaan passen in mijn backpack. Na het shoppen hebben we nog de Eureka Sky Tower beklommen voor een mooi uitzicht over de stad, het lekkerste caramelijs aan de Yarra River gegeten en zijn we gaan lopen naar Victoria's market voor souvenirs, maar die bleek helaas al gesloten te zijn. Prima gevuld dagje in de stad dacht ik zo. 's Avonds heb ik met Didy het typisch Australisch programma carrols by candlelight gekeken wat elk jaar met kerstavond plaatsvindt (ja echt Jolyn, ik vond het dit keer nog leuk ook).

Ja en toen was het kerst. In Australië kennen ze alleen maar eerste kerstdag en dat is de 25e. Die dag ben ik dan ook met Ton & Didy naar de Fitzroy Gardens geweest voor een afternoon tea in het park en daar lekker rondgewandeld. Heel leuk om te zien hoe de Aussies in het park verzamelen met de hele familie om daar kerst te vieren en te barbecuen of picknicken. Mijn kerstdiner bestond dit jaar uit een restje kalkoen, gebakken aardappels en jawel, spruitjes! Van binnen moest ik er wel even om lachen haha. Na het diner hebben we heerlijk the sound of music gekeken, zelfs Ton was aan het meezingen (even voor de duidelijkheid: Ton is 90 jaar).

Op boxing day (tweede kerstdag) kwamen er vrienden van Ton & Didy langs en heb ik 's avonds een wandeling gemaakt met Didy door de straten van Surrey Hills en genoten van een prachtige zonsondergang over de stad. De volgende, en tevens de laatste dag, zijn we naar Nicholas Garden geweest, hebben we geluncht en gewandeld bij Dondalongs, kookaburra's gespot en zijn we nog even langs Sonja geweest voor een kopje thee. 's Avonds had ik mijn laatste lange busrit van mijn Australië avontuur naar Sydney.

De volgende ochtend kwam ik in Woy Woy aan waar ik samen met Ellen tien nachten zou verblijven bij Kay. Heel gek om naar een vreemd huis te lopen in een plaats die je niet kent en dat Ellen de deur open doet. Woy woy bleek echter een klein, wifi-loos dorpje te zijn dus nadat we het voeren van de pelikanen hadden gezien en een bioscoop hadden gepakt bij Ettalong Beach (the water diviner, een aanrader!)
waren we er eigenlijk vrij snel klaar mee. En dan heb ik het nog niet eens over de kakkerlakken die in je pasta kruipen en het niet kunnen douchen 's ochtends vroeg omdat dat lawaai maakt. Best inschikken na zo lang alleen reizen. Het was dan ook uitzitten tot na oud & nieuw en dan zouden we een hostel regelen.

Oud & nieuw was fantastisch. We moesten extreem vroeg op (half vier om precies te zijn, oftewel midden in de nacht) omdat het voor ons 1,5 uur treinen was naar de stad en om zeven uur 's ochtends zaten we in de rij voor de ingang van de Botanical Gardens waar je een van de beste plekken zou hebben met uitzicht op de Harbour Bridge. Je moet het er maar voor over hebben hoor ik mensen denken. Het was wachten tot tien uur en daarna ging het eigenlijk vrij vlot. Ik denk dat we elf uur geïnstalleerd waren met z'n allen. Dan is het wachten tot eerst negen uur voor de eerste acht minuten vuurwerk en daarna tot twaalf uur voor de officiële twaalf minuten vuurwerkshow. Maar geloof me, al dat wachten is het waard. Wat een show, wat een mensen, wat een belevenis. Kippenvel!

Na new years eve zouden we de volgende ochtend meedoen aan de nieuwjaarsduik op Bondi Beach, maar omdat dat voor Ellen en mij zou betekenen dat we er weer vroeg uit moesten, hadden we besloten om maar is lekker uit te slapen en 's avonds naar de stad te gaan voor een diner en een filmpje. Zo gezegd zo gedaan, de lekkerste burger bij Grill'd gegeten en daarna naar de film Exodus geweest.

Na de volgende dag op Manly beach gelegen te hebben konden we eindelijk op de derde onze spullen pakken en naar de stad vertrekken. Wat waren we blij met ons stapelbedje in onze privé kamer! Eenmaal gesetteld zijn we de volgende dag naar de laatste tour van onze Australië trip geweest, de Blue Mountains. Wandelingen, stijle treintjes, skytrains met een glazen vloer en een fascinerende natuur (speciaal voor Ellen), een topdag!

En dan komt het Australië avontuur ten einde. De laatste twee dagen hebben we rustig aan gedaan, voorbereidingen voor Nieuw Zeeland getroffen, het laatste stranddagje op Bondi Beach gehad en nog een keertje naar de film geweest 'Penguins of Madagascar' (voor iedereen die zich kan herinneren dat ik zei dat ik niet of nauwelijks films kijk, ik geloof dat ik het weer een beetje heb ingehaald). Daarbij mag ook gezegd worden dat we voorafgaand aan de film bij een speelautomaat stonden met knuffels erin en dat het me is gelukt om er eentje te grijpen (altijd al gewild) dus dat we nu een nieuwe mascotte hebben, te weten een van de pinguïns van Madagascar.

Nu is het alweer tijd om het volgende vliegtuig in te stappen voor het volgend avontuur in Nieuw Zeeland. Ik heb geen idee wat ik hiervan moet verwachten en dat maakt het des te raarder om Australië achter me te laten. Maar net als vijf jaar geleden ga ik weg met het gevoel dat ik hier zeker nog een keer terug kom. Dus bye aussie, thanks fot everything! Off to New Zealand!