Khob-Khun Thailand, op naar de volgende stop!

Sawadee Ka! (oftewel: goedemorgen/middag/avond)

Mijn laatste uren Thailand zijn inmiddels aangebroken dus op het laatste moment maar even een verslag, want men wat is de tijd gevlogen en wat is er nog veel gebeurd!

Na Chiang Mai zijn we doorgereisd naar Chiang Rai, waar we tussendoor een bezoek hebben gebracht aan een handnijverheidsdorp. Hier wordt onder andere zijde en de papieren parasols nog met de hand gemaakt. Je kon hier ook een handschildering laten maken op bijvoorbeeld je brillenkoker, tas of tablet. Ik heb er voor gekozen om mijn telefoonhoesje van een unieke schildering te voorzien en nu staat er een prachtige grijs/zwarte olifant op de achterkant te shinen. Het eindresultaat mag er wezen, al zeg ik het zelf.

In Chiang Rai bezochten we, voor de zoveelste keer, een tempel. In de bus werd ons al verteld dat dit een tempel zou zijn die je lang zou bij blijven en ik moet toegeven: hij heeft nog gelijk ook. Wat Rung Khun is een witte tempel met allemaal kleine spiegeltjes erin verwerkt. Buiten de tempel staan allerlei beelden uit onze wereld en al deze beelden vertegenwoordigen iets kwaads dus drank, drugs, media etc. Eenmaal binnen is buddha te vinden (uiteraard) en die vertegenwoordigt al het goeds. Je loopt dus letterlijk een pad van het kwade naar het goede. Binnen in de tempel wordt dit nog eens verduidelijkt met prachtige schilderingen. Aan de muur bij de ingang staat bijvoorbeeld een grote draak weergegeven met daarin allerlei zaken uit de hedendaagse wereld: harry potter, micheal jackson, Twin Towers en zelfs in de ogen van de draak zijn Bush en Bin Laden geschilderd. Ik neem aan dat jullie wel begrijpen dat dit dus opnieuw het kwaad voorstelt. Bijzonder ontstaan, bijzondere tempel. Zeker een aanrader!

De volgende dag zijn we bij The Golden Triangle geweest, het punt waar Laos, Myanmar en Thailand samenkomen. Tussen deze drie landen is en rivier te vinden waar we een boottocht over hebben gemaakt. 's Middags een bezoek aan een Opium museum en de Akha stam waar een meisje, in de klederdracht van de stam, ons rondleidde in het dorp zodat we een indruk kregen hoe er vroeger in deze stammen werd geleefd en hoe in de leefomstandigheden zijn in de moderne tijd.

De volgende dag door naar Sukhothai, de plaats waar het Loy Krathong festival het grootst wordt gevierd (denk maar aan Amsterdam met Koningsdag). Door het Historisch Nationaal Park hebben we 's middags nog een fietstocht gedaan, maar omdat de Thaise al druk bezig waren met de voorbereidingen voor het festival wat diezelfde avond in het park gehouden zou worden, hebben we vooral onze ogen uitgekeken naar hoe bizar onveilig men hier met bedrading en vuurwerk omgaat. Ik had denk ik wel dertig pijlen al de lucht in kunnen schieten, als het er niet meer waren. 's Avonds zijn we teruggekeerd naar het park om het festival mee te vieren. Loy Krathong is in Nederland bekend als het 'lichtjesfestival', maar eigenlijk klopt deze benaming niet. De reden dat er lichtjes aan te pas komen is omdat men in hun krathong (een prachtig soort bootje gemaakt van bananenbladeren en bloemen) een kaarsje aansteekt mee het water op. Het is dan ook het feest van het water, men dankt het water (immers, zonder water kan men niet leven en het hele jaar mag je er gebruik van maken en het water vraagt niks terug (joh)) en stuurt met hun krathong al het slechte van afgelopen jaar weg zodat er meer ruimte in het leven is voor het goede. Wist ik ook niet, maar toch maar even voor de zekerheid ook mijn krathong gevuld met iets persoonlijks en dus een plukje haar meegezonden het water op. You never know.
Daarna hebben we lekker rondgelopen, wensballonnen de lucht in gelaten en een prachtige lichtshow bewonderd aan de rand van het water. Een heerlijke avond!

Na Sukhothai richting Kanchanaburi. Hier hebben we een stop gemaakt bij het Thai-Birma spoorlijn en de aangegrensde begraafplaats. Voor de niet geschiedkundige, de Birma spoorweg (ook wel bekend als de dodenspoorweg) is een spoorlijn die tijdens WOII werd aangelegd door Japanners, waarbij ze gebruikmaakte van internationale gevangenen die onder barre omstandigheden de spoorlijn moesten aanleggen midden door de jungle. Zo ook heel veel Nederlanders. Op de begraafplaats zijn dan ook bijzonder veel Nederlandse namen te vinden. Van de 415 kilometer spoorlijn is tot vadaag nog 130 kilometer in gebruik. Na het museum zijn we richting de River Kwai geweest, de bekende brug die ook door krijgsgevangen is gebouwd. Heel apart om vervolgens ook nog eens de trein te zien passeren over de brug.

Om nog even in de geschiedenis te blijven hangen was de volgende ochtend een tochtje naar de Hellfire Pass geboekt, het stuk waar de meeste werklieden tijdens de bouw van de spoorlijn zijn overleden. Op sommige stukken zie je de oude stukken spoorlijn nog liggen en je loopt dwars tussen de 40 meter hoge rotsen die de arbeiders hebben uitgehakt voor de spoorlijn. Indrukwekkend en bizar tegelijkertijd.

Tijd voor dus wat ontspanning! Na de Hellfire Pass zijn we richting de Erawan waterfall vertrokken, een waterval die verdeeld is in zeven verdiepinge en bij elke verdieping kan je een duik nemen. Ondertussen knagen de visjes aan je voeten dus je hebt ook nog eens een gratis vissenspa. De natuurlijke glijbaan op de hoge rots in de waterval was een feestje. Heerlijke middag tussen de apen, vissen en al het groen.

Na Kanchanaburi zijn we doorgereisd naar Hua Hin en Chumphon. In Hua Hin hebben we een drijvende markt bezocht en gigantisch gelachen toen we een vrouwtje tegenkwamen die postzegels en tijgerbalsem verkocht met de mededeling 'goedkoper dan de hema, goedkoper dan de action! Of stloopwafel? My friend gives me stloopwafels, kijk, van de albelt heijn'. Ja, inspelen op toerisme doet ze leuk. Ook de treinmarkt was uniek, een markt waar je over het spoor loopt en de stalletjes aan weerszijde staan. Vier keer per dag komt er nog een trein aanrijden en moet iedereen dus binnen een paar minuten alles weghalen. Niet voor te stellen!
In Chumpon hebben we de eerste zeeduik genomen op White Sand Beach. Ik heb nog nooit zulk warm zeewater meegemaakt, het was net of ik een warm bad stapte. En als je nagaat dat ik eerder in een heet bad dan een warm bad stapt, dan kun je je dus wel een beetje een voorstelling maken.

De laatste week is gespendeerd aan zee. Na Chumpon zijn we richting Krabi en Phuket gegaan. De weersvoorspellingen zagen er dramatisch uit, maar na de een middag regen bleek het allemaal mee te vallen. Hebben al onze wensmuntjes, dieren voeren en gebedjes aan buddha dus toch geholpen. Karma was het niet? In Krabi heb ik een longtailboat gepakt naar Railay Beach, een strand in gelegen in een prachtige baai met de kalkstenen rotsen voor, achter en naast je voor een schitterend uitzicht. Richting Phuket werd dit allemaal nog eens mooier weergegeven tijdens een boottocht door Phang Nga Bay, waar ook de bekende kalksteen rots uit de James Bond film te vinden is. Het is niet te omschrijven of te fotograferen hoe prachtig die omgeving daar is. Op een boot tussen metershoge rotsen die zomaar uit het water omhoog rijzen, ja dan voel je je als mens weer heel klein.

De laatste dagen in Phuket stonden in het teken van vakantie vieren, dus 's ochtends de zee in en 's middags afspoelen in het zwembad. Even helemaal niks na al die lange reisdagen. Want ja, ik heb even een opsomming gemaakt, na drie weken Thailand is dit het resultaat:
- bezoek gebracht elf aan tempels, drie paleizen en vier musea;
- in tien verschillende hotels overnacht;
- in minimaal achttien verschillende steden en dorpen een bezoek gebracht (kan zijn dat ik er meerdere ben vergeten, maar mijn god geen idee meer hoe het allemaal heet);
- veranen, apen, schildpadden, en olifanten gespot;
- twee Thaise liedjes geleerd, het olifantenlied en het Loy Krathong lied;
- en twee fietstochten gemaakt, zoals een Hollander het betaamt.

En in deze opsomming heb ik niet eens alle kleine dingen meegenomen die tussendoor ook nog werden gedaan. Wat een reis! Ik heb genoten van elke dag en had hier zo nog twee weken langer kunnen verblijven. Er valt nog zoveel te zien en te doen. Maar helaas, over een kleine zes uur vertrek ik alweer richting Sydney. Dus hier stopt mijn eerste avontuur, op naar de volgende.

p.s. oeps, een feitje vergeten! Nou vooruit dan maar: Buddha kent per dag een verschillende houding en een andere kleur. Afhankelijk van de dag waarop je geboren bent kun je je kleur en je buddha dus te weten komen. Zo ben ik op een donderdag geboren en heb ik de kleur oranje en de buddha die in de kleermakerszit zit met zijn handen in elkaar rustend voor zijn onderbuik. Ik weet niet ze meer allemaal uit mijn hoofd, behalve dat de dinsdag de liggende buddha is met de kleur roze en woensdag kent de kleur groen.