Een tour over het paradijsje
Blijf op de hoogte en volg Janycke
28 Januari 2013 | Curaçao, Willemstad
Wauw, wat is mijn vakantieweek voorbij gevlogen! Nadat ik een week lang op stage fanatiek heb lopen typen had ik eindelijk mijn eigen deadlines klaar en de twee grootste verslagen af. Tijd om te genieten dus. Moeder- en zuslief kwamen vorige week vrijdag aan op Hato en het eerste wat me opviel: wat zijn ze wit! (inmiddels hebben ze dat wel een beetje bijgewerkt) Ha, ze willen vast niet dat ik dat zeg.
Afijn, ik had natuurlijk wel wat dingetjes gepland om ze te laten zien maar de eerste dag mochten ze nog even bijkomen en heb ik ze alleen mijn vorig huisje laten zien en zijn we door Willemstad gelopen. Ook zondag hebben we het nog rustig aan gedaan en zijn we alleen ’s avonds weggeweest omdat ik ze wilde laten zien hoe snel de zon hier onder gaat. Dus zijn we naar Zanzibar gereden en hebben we genoten van een prachtige snel zakkende zon.
En zo werd het maandag tijd om wat meer van het eiland te laten zien. Op naar Sheta Boka (of Boka Tabla, hoe je het maar wilt noemen). De prachtige ruige natuur die hier aan de noordkant van het eiland te zien is, is meteen een heel ander beeld van Curaçao. Nadat de filmopnames en heel veel foto’s waren gemaakt, werd het tijd om door te rijden naar Jaanchies, het restaurant met de lopende menukaart en waar ze dus op een van de weinige plekken op het eiland leguaan serveren. Jolyne wilde dit wel proberen, maar helaas was de bediening die dag dramatisch en werd meer dan de helft vergeten. Desalniettemin was het eten wel heerlijk! Om de dag af te maken een stop gemaakt bij de Grote Knip en daar nog lekker op het strand gelegen.
Dinsdag hebben we weer een rustig dagje gehad ter voorbereiding voor de volgende dag. Het hoogtepunt (letterlijk) van de week: de Christoffelberg beklimmen. Toen ik deze de eerste keer beklom in September en ik hier mam erover vertelde, moest ze zich inhouden om me niet heel hard uit te lachen, want ja, 375 meter? Dat valt wel mee in vergelijking met de bergen uit Oostenrijk. Toch nam ze halverwege de tocht omhoog al haar woorden al terug, want pittig was het zeker! Gelukkig hebben we het allemaal gehaald en konden we op de top genieten van een mooi uitzicht.
Voor de volgende dag hadden we een dagtocht naar Klein Curaçao geboekt, dus ook de volgende ochtend stonden we vroeg op. Met een catamaran, de Bounty boot, werd verteld dat je het minst last van zeeziekte zou krijgen. Nou, niets was minder waar want ik had allemaal zieke mensen om mij heen. Ook Jolyne en mama gingen maar buiten zitten voor de frisse lucht, ook al zouden ze zeiknat worden van de hoge golven. Tja, even afzien dus.
Eenmaal aangekomen op het eiland was het heerlijk. Parelwitte stranden, helderblauw water en de zon die volop scheen. Een plaatje.
Omdat Klein Curaçao ook bekend staat om het kunnen spotten van wilde zeeschildpadden zijn Jolyne en ik al snel de zee in gegaan met een snorkelset om eens te kijken of dit klopte. En waaaaauw, wat gaaf! We hadden de mazzel dat wij die dag de enige boot waren bij en het dus vrij rustig was met snorkelaars waardoor vermoedelijk ook meer schildpadden te zien waren. Dus zo heb ik er in totaal twaalf gespot en had ik zelfs een moment onder water waarbij ik voor, rechts en links de schildpadden naast me had zwemmen. Heel tof! Een heerlijk dagje dus.
Ja en toen was het eindelijk zo ver, mijn kinderdroom kon uitkomen. Sinds vier jaar oud heb ik altijd geroepen: ik ga ooit een keer naar Curaçao en daar ga ik met dolfijnen zwemmen. Dus nu moest het er echt van komen. Ook hier hadden we weer ontzettend geluk, Jolyne en ik zaten in een groep met 5 Amerikanen en kwamen in een bassin waarin vier dolfijnen zwemmen. Normaal is het per zes personen, twee dolfijnen. Dus deze luxe vond ik alleen al prachtig! We hebben ruim een half uur met de dolfijnen kunnen zwemmen, trucjes mogen doen, een kus van de dolfijn gekregen en aan de vinnen van twee dolfijnen mogen hangen om meegetrokken te worden. En tussen dit alles door kwamen de dolfijnen regelmatig tussen je doorzwemmen waardoor je wat meer de tijd krijgt om ze aan te raken en te bekijken. Jolyne en ik hadden één dolfijn die de hele tijd naar ons toe kwam en die dan tevreden op zijn rug tussen ons in kwam zwemmen. Heel lief. Eenmaal terug op de kant zei ik dan ook direct tegen Jolyne dat ik opeens weer begreep waarom ik als kind altijd riep dat ik dolfijnentrainster wilde worden, want het is en blijven echt geweldige dieren.
Diezelfde middag hebben we nog de laatste boodschapjes gedaan en zijn we ’s avonds met z’n allen heerlijk uiteten geweest bij Brakkeput Mei Mei. En zo vloog de week voorbij en was het was het binnen no time zaterdag, tijd voor een laatste bezoek aan Hato voordat ik er zelf met mijn gepakte koffer sta. Want ja, over een week verlaat ik ook dit paradijsje. Dus ik ga komend weekend echt de laatste zonnestralen meepakken en op stage de puntjes op de i zetten.
Ik wil er niet aan toegeven, maar het is toch echt zo: time flies when you’re having fun! Nederland, tot snel.
Afijn, ik had natuurlijk wel wat dingetjes gepland om ze te laten zien maar de eerste dag mochten ze nog even bijkomen en heb ik ze alleen mijn vorig huisje laten zien en zijn we door Willemstad gelopen. Ook zondag hebben we het nog rustig aan gedaan en zijn we alleen ’s avonds weggeweest omdat ik ze wilde laten zien hoe snel de zon hier onder gaat. Dus zijn we naar Zanzibar gereden en hebben we genoten van een prachtige snel zakkende zon.
En zo werd het maandag tijd om wat meer van het eiland te laten zien. Op naar Sheta Boka (of Boka Tabla, hoe je het maar wilt noemen). De prachtige ruige natuur die hier aan de noordkant van het eiland te zien is, is meteen een heel ander beeld van Curaçao. Nadat de filmopnames en heel veel foto’s waren gemaakt, werd het tijd om door te rijden naar Jaanchies, het restaurant met de lopende menukaart en waar ze dus op een van de weinige plekken op het eiland leguaan serveren. Jolyne wilde dit wel proberen, maar helaas was de bediening die dag dramatisch en werd meer dan de helft vergeten. Desalniettemin was het eten wel heerlijk! Om de dag af te maken een stop gemaakt bij de Grote Knip en daar nog lekker op het strand gelegen.
Dinsdag hebben we weer een rustig dagje gehad ter voorbereiding voor de volgende dag. Het hoogtepunt (letterlijk) van de week: de Christoffelberg beklimmen. Toen ik deze de eerste keer beklom in September en ik hier mam erover vertelde, moest ze zich inhouden om me niet heel hard uit te lachen, want ja, 375 meter? Dat valt wel mee in vergelijking met de bergen uit Oostenrijk. Toch nam ze halverwege de tocht omhoog al haar woorden al terug, want pittig was het zeker! Gelukkig hebben we het allemaal gehaald en konden we op de top genieten van een mooi uitzicht.
Voor de volgende dag hadden we een dagtocht naar Klein Curaçao geboekt, dus ook de volgende ochtend stonden we vroeg op. Met een catamaran, de Bounty boot, werd verteld dat je het minst last van zeeziekte zou krijgen. Nou, niets was minder waar want ik had allemaal zieke mensen om mij heen. Ook Jolyne en mama gingen maar buiten zitten voor de frisse lucht, ook al zouden ze zeiknat worden van de hoge golven. Tja, even afzien dus.
Eenmaal aangekomen op het eiland was het heerlijk. Parelwitte stranden, helderblauw water en de zon die volop scheen. Een plaatje.
Omdat Klein Curaçao ook bekend staat om het kunnen spotten van wilde zeeschildpadden zijn Jolyne en ik al snel de zee in gegaan met een snorkelset om eens te kijken of dit klopte. En waaaaauw, wat gaaf! We hadden de mazzel dat wij die dag de enige boot waren bij en het dus vrij rustig was met snorkelaars waardoor vermoedelijk ook meer schildpadden te zien waren. Dus zo heb ik er in totaal twaalf gespot en had ik zelfs een moment onder water waarbij ik voor, rechts en links de schildpadden naast me had zwemmen. Heel tof! Een heerlijk dagje dus.
Ja en toen was het eindelijk zo ver, mijn kinderdroom kon uitkomen. Sinds vier jaar oud heb ik altijd geroepen: ik ga ooit een keer naar Curaçao en daar ga ik met dolfijnen zwemmen. Dus nu moest het er echt van komen. Ook hier hadden we weer ontzettend geluk, Jolyne en ik zaten in een groep met 5 Amerikanen en kwamen in een bassin waarin vier dolfijnen zwemmen. Normaal is het per zes personen, twee dolfijnen. Dus deze luxe vond ik alleen al prachtig! We hebben ruim een half uur met de dolfijnen kunnen zwemmen, trucjes mogen doen, een kus van de dolfijn gekregen en aan de vinnen van twee dolfijnen mogen hangen om meegetrokken te worden. En tussen dit alles door kwamen de dolfijnen regelmatig tussen je doorzwemmen waardoor je wat meer de tijd krijgt om ze aan te raken en te bekijken. Jolyne en ik hadden één dolfijn die de hele tijd naar ons toe kwam en die dan tevreden op zijn rug tussen ons in kwam zwemmen. Heel lief. Eenmaal terug op de kant zei ik dan ook direct tegen Jolyne dat ik opeens weer begreep waarom ik als kind altijd riep dat ik dolfijnentrainster wilde worden, want het is en blijven echt geweldige dieren.
Diezelfde middag hebben we nog de laatste boodschapjes gedaan en zijn we ’s avonds met z’n allen heerlijk uiteten geweest bij Brakkeput Mei Mei. En zo vloog de week voorbij en was het was het binnen no time zaterdag, tijd voor een laatste bezoek aan Hato voordat ik er zelf met mijn gepakte koffer sta. Want ja, over een week verlaat ik ook dit paradijsje. Dus ik ga komend weekend echt de laatste zonnestralen meepakken en op stage de puntjes op de i zetten.
Ik wil er niet aan toegeven, maar het is toch echt zo: time flies when you’re having fun! Nederland, tot snel.
-
28 Januari 2013 - 17:49
Ree:
Jannie!!
Klinkt geweldig! Damn ik mis het! Geniet hard, ook voor mij! Het is voorbij voor je er erg in hebt, en dan zit je weer hier. Ben nu een week thuis en het lijkt al wel een maand geleden dat ik daar zat. Zo onwerkelijk allemaal! Dus, pak die zonnestralen, geef de zeeschildpadden bij Lagun een kus van me, en drink nog een Lady Las Vegas cocktail(ofzo) bij Vegas 360 voor me! Dan zie ik je volgende week in het toch wel heerlijk, mooie, prachtige Groningen, helaas zonder zon!
Liefs -
28 Januari 2013 - 18:07
Jolyne:
Zus, wat was het geweldig! Ik heb enorm genoten van afgelopen week... En had je het liefst mee terug genomen. :-) raar om je dan eindelijk weer te zien om je vervolgens weer vaarwel te zeggen. Wat ik nou het mooiste of leukste vind kan ik niet zeggen, wel dat ik zeker nog eens terug kom! Tot volgende week, neem jij dan wat zonnestralen mee? Ik heb ze denk i, bij je achtergelaten. Xxxxxx -
28 Januari 2013 - 21:24
Marianne:
Hoi lieverd,
Jeetje, wat hadden we een heerlijke week hé meissie...
Je hebt er een leuk verslagje van gemaakt ! ( Ik mis de overtuigende kerkdienst, het eten op het Wilhelminaplein, verbrande voeten, de geleende rammelbak met stuurslot en de anti-muggenspray... ;) )
We hebben gezien hoe jij het daar naar je zin hebt en kunnen ons dat nu helemaal voorstellen! Wat een prachtig eiland, lieve mensen en zóóó relaxed ..
Geniet van je laatste (werk) week, liefs voor iedereen daar en tot volgende week!
Liefs van ons allemaal XX
-
28 Januari 2013 - 22:52
Jelmer:
Aaaah nog een week tot we onze lekkere krullenbol weer kunnen zien hahaa! Enjoy it nog even Jannie! -
28 Januari 2013 - 23:22
Oma Hetty:
Heeee. Janycke,
Afgezien van even een telfoontje zondagmiddag hadden we nog niets vernomen en ook geen 'bruine toeten' gezien. Vanmorgen bij de fysio werd iemand begroet met: Jeeeeeeeee wat ben jij brúín geworden!! En toen dacht ik natuurlijk: o, ja, dat heb ik helemaal nog niet gezien, dus voor een bakkie naar Mama maar die was natuurlijk al weer aan het werk, en dus met Jus maar een lekker bakkie gedaan. Maar ja, die is net zo wit als wij allemaal..... Maar dank voor dit leuke verslag, jij geniet echt hélémáál hè?
Heerlijk meid. Ik hoop dat de laatste week niet al te moeilijk wordt! Je weet nu de weg, dus je gaat vast nog eens terug!!
Kan niet wachten om je weer te zien! Hartelijke groeten daar aan allemaal en voor jou liefs, hugs en een hele goede reis terug.
Tot dan! xxxxxoma -
29 Januari 2013 - 13:06
Gropa Hans.:
Dag Lieverd,
Om te voorkomen dat je straks zegt: "Hé, opa, ik heb helemaal geen mailtje van je gekregen", komt dus hier een kort berichtje. Ik weet dat je nu meteen in tranen uitbarst, maar dat moet dan maar even.
ik ben erg onder de indruk van jouw verhalen en het enthousiasme in de mailtjes die ik lees. Wat een heerlijke tijd heb jij op Curacao gehad om op terug te kijken. Dit zal zonder meer een periode blijven die je je hele leven met een dankbare lach blijft herinneren. Ik moet eerlijk bekennen dat ik af en toe stinkend jaloers ben op jou, door alles wat je daar meemaakt en beleeft. Bovendien kun jij het allemaal opdienen op een manier waardoor ik krijsend, met m'n handen in het haar, door de kamer loop. Eens, lang geleden, hadden wij tweetjes vage plannen om samen naar dat prachtige eiland te gaan.' Hadden we maar'... denk ik nu.
Maar ja, je weet het maar nooit. Een uitnodiging van Atie en Luutsen naar mij ligt er nog altijd.
Heerlijk wat jij me tMama en Jolyne allemaal hebben kunnen doen en beleven. Ik proef gewoon een zekere trots bij jou, alsof het eiland jouw stek is en je het als een trotse bewoonster hebt geshowed. Ik kijk uit naar de foto's en het luisteren naar jouw vrolijke verhalen. Helaas kunnen wij jou hier geen witte wereld meer aanbieden want binnen een paar dagen zijn alle sporen van sneeuw en ijs verdwenen. Maar gelukkig hebben we de foto's nog.
Ik ben momenteel weer aan het dichten, speciaal voor 'de nacht van de poëzie' die op 8 februari in Dronten wordt gehouden en waarvoor ik uitgenodigd ben. Ze stuurden me een aantal foto's over de pionierstijd (1939-1950) en die opnames zetten mij aan het denken en dichten. Erg fijn!
Lieve Janycke, nog een aantal heerlijke dagen, veel sterkte bij het afscheid nemen van de lieve familie de Vries, van de andere eilanders en van de schoonheid van het eiland zelf.
Een goede reis en tot ziens in Zeewolde. (Ook mooi!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
